ozáriti
ozáriti (se) svrš. 〈prez. òzārīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. òzāren〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| ozariti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ozarim |
| 2. | ozariš |
| 3. | ozari |
| množina | |
| 1. | ozarimo |
| 2. | ozarite |
| 3. | ozare |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ozarit ću |
| 2. | ozarit ćeš |
| 3. | ozarit će |
| množina | |
| 1. | ozarit ćemo |
| 2. | ozarit ćete |
| 3. | ozarit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | ozarih |
| 2. | ozari |
| 3. | ozari |
| množina | |
| 1. | ozarismo |
| 2. | ozariste |
| 3. | ozariše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ozario sam |
| 2. | ozario si |
| 3. | ozario je |
| množina | |
| 1. | ozarili smo |
| 2. | ozarili ste |
| 3. | ozarili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ozario |
| 2. | bio si ozario |
| 3. | bio je ozario |
| množina | |
| 1. | bili smo ozarili |
| 2. | bili ste ozarili |
| 3. | bili su ozarili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | ozari |
| množina | |
| 1. | ozarimo |
| 2. | ozarite |
| glagolski prilog prošli | |
| ozarivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ozario, ozarila, ozarilo | |
| ozarili, ozarile, ozarila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| ozaren, ozarena, ozareno | |
| ozareni, ozarene, ozarena | |
Definicija
| 1. | (što) a. obasjati b. (koga) usrećiti, razveseliti |
| 2. | (se) biti zadovoljan, sretan, kao obasjan unutrašnjim žarom |
Etimologija
✧ o (b)- + v. zora
