mẉž
mẉž m
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | muž |
| G | muža |
| D | mužu |
| A | muža |
| V | mužu |
| L | mužu |
| I | mužem |
| množina | |
| N | muževi |
| G | muževa |
| D | muževima |
| A | muževe |
| V | muževi |
| L | muževima |
| I | muževima |
Definicija
| 1. | 〈N mn mȕževi〉 oženjen čovjek u odnosu na suprugu; suprug |
| 2. | arh. čestit i viđen čovjek, onaj koji je ugledan u svojoj sredini |
| 3. | 〈N mn mẉži〉 reg. arh. jez. knjiž. pov. seljak |
Frazeologija
⃟ Bog na nebu muž na zemlji posl. žena je dužna muža slušati i bojati ga se kao Boga;
muž bez grunta 1. siromah 2. žarg. pejor. onaj koji je u nešto potpuno neupućen; zalupan;
muž posljednji sazna 1. kad žena nije vjerna, muž je onaj pred kojim se tajna najduže krije 2. pren. (ob. u šali) važni problemi organizacije, uprave, poslovanja itd. najkasnije se ukazuju ili postaju jasni onima koji bi morali znati prvi; mjerodavni posljednji saznaju bitne činjenice
muž bez grunta 1. siromah 2. žarg. pejor. onaj koji je u nešto potpuno neupućen; zalupan;
muž posljednji sazna 1. kad žena nije vjerna, muž je onaj pred kojim se tajna najduže krije 2. pren. (ob. u šali) važni problemi organizacije, uprave, poslovanja itd. najkasnije se ukazuju ili postaju jasni onima koji bi morali znati prvi; mjerodavni posljednji saznaju bitne činjenice
Onomastika
♦ pr. (nadimačka): Mòžek (Međimurje, Varaždin), Mòžnik (Delnice, Rijeka), Mùžāk (Mužȃk) (Prigorje, Pokuplje, Zagorje), Mužáković (Nova Gradiška), Mùžanić (Čakovec, Samobor, Sisak), Mùžek (430, Krapina, Zagorje), Mùženić (Sveti Ivan Zelina, okolica Zagreba, Prigorje), Mužènjāk (Muženjȃk) (Vinkovci, Samobor), Mùžević (360, Crikvenica, Ivanić Grad, Vrbovsko), Mùžica (Rijeka, Pula), Múžić (480, Cres-Lošinj, Križevci, sred. Dalmacija, Posavina), Mùžina (270, Bjelovar, Prigorje, Podravina, Zagorje), Mùžinić (450, Split, Čazma, Prigorje), Mȕžjāk (Grubišno Polje, Bjelovar)
Etimologija
✧ prasl. *mǫžь (rus., češ. muž) ← ie. *mon-g- (skr. manu-: čovjek, got. manna)
