pròklēti
pròklēti (koga, što) svrš. 〈prez. prokùnēm, pril. pr. -ēvši, imp. prokùni, prid. rad. prȍkleo〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| prokleti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | prokunem |
| 2. | prokuneš |
| 3. | prokune |
| množina | |
| 1. | prokunemo |
| 2. | prokunete |
| 3. | prokunu |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | proklet ću |
| 2. | proklet ćeš |
| 3. | proklet će |
| množina | |
| 1. | proklet ćemo |
| 2. | proklet ćete |
| 3. | proklet će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | prokleh |
| 2. | prokle |
| 3. | prokle |
| množina | |
| 1. | proklesmo |
| 2. | prokleste |
| 3. | prokleše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | prokleo sam |
| 2. | prokleo si |
| 3. | prokleo je |
| množina | |
| 1. | prokleli smo |
| 2. | prokleli ste |
| 3. | prokleli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam prokleo |
| 2. | bio si prokleo |
| 3. | bio je prokleo |
| množina | |
| 1. | bili smo prokleli |
| 2. | bili ste prokleli |
| 3. | bili su prokleli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | prokuni |
| množina | |
| 1. | prokunimo |
| 2. | prokunite |
| glagolski prilog prošli | |
| proklevši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| prokleo, proklela, proklelo | |
| prokleli, proklele, proklela | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| proklet, prokleta, prokleto | |
| prokleti, proklete, prokleta | |
Definicija
| 1. | izreći prokletstvo nad kim ili čim, kunući koga poželjeti mu zlo, propast |
| 2. | baciti prokletstvo na koga, udariti prokletstvom; baciti anatemu |
Etimologija
✧ pro-4 + v. klȇtī
