proìzīći
proìzīći (proìzāći) (iz čega) svrš. 〈prez. proìzīđēm, pril. pr. proìzašāvši, prid. rad. proìzišao/proìzišla ž〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| proizići | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | proiziđem |
| 2. | proiziđeš |
| 3. | proiziđe |
| množina | |
| 1. | proiziđemo |
| 2. | proiziđete |
| 3. | proiziđu |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | proizići ću |
| 2. | proizići ćeš |
| 3. | proizići će |
| množina | |
| 1. | proizići ćemo |
| 2. | proizići ćete |
| 3. | proizići će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | proiziđoh |
| 2. | proiziđe |
| 3. | proiziđe |
| množina | |
| 1. | proiziđosmo |
| 2. | proiziđoste |
| 3. | proiziđoše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | proizišao sam |
| 2. | proizišao si |
| 3. | proizišao je |
| množina | |
| 1. | proizišli smo |
| 2. | proizišli ste |
| 3. | proizišli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam proizišao |
| 2. | bio si proizišao |
| 3. | bio je proizišao |
| množina | |
| 1. | bili smo proizišli |
| 2. | bili ste proizišli |
| 3. | bili su proizišli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | proiziđi |
| množina | |
| 1. | proiziđimo |
| 2. | proiziđite |
| glagolski prilog prošli | |
| proizišavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| proizišao, proizišla, proizišlo | |
| proizišli, proizišle, proizišla | |
Definicija
| 1. | postati od, iz čega, voditi porijeklo od koga ili čega |
| 2. | nametati se kao zaključak na temelju iznesenih činjenica [iz njegovih riječi proizići će da smo svi mi glupi] |
| 3. | nastati kao posljedica čega [iz te su odluke proizišli mnogi problemi] |
Etimologija
✧ pro-4 + v. izići
