srȕšiti
srȕšiti svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. srȕšen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| srušiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | srušim |
| 2. | srušiš |
| 3. | sruši |
| množina | |
| 1. | srušimo |
| 2. | srušite |
| 3. | sruše |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | srušit ću |
| 2. | srušit ćeš |
| 3. | srušit će |
| množina | |
| 1. | srušit ćemo |
| 2. | srušit ćete |
| 3. | srušit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | sruših |
| 2. | sruši |
| 3. | sruši |
| množina | |
| 1. | srušismo |
| 2. | srušiste |
| 3. | srušiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | srušio sam |
| 2. | srušio si |
| 3. | srušio je |
| množina | |
| 1. | srušili smo |
| 2. | srušili ste |
| 3. | srušili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam srušio |
| 2. | bio si srušio |
| 3. | bio je srušio |
| množina | |
| 1. | bili smo srušili |
| 2. | bili ste srušili |
| 3. | bili su srušili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | sruši |
| množina | |
| 1. | srušimo |
| 2. | srušite |
| glagolski prilog prošli | |
| srušivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| srušio, srušila, srušilo | |
| srušili, srušile, srušila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| srušen, srušena, srušeno | |
| srušeni, srušene, srušena | |
Definicija
| 1. | (što) a. oboriti, svaliti [srušiti stablo] b. narušiti, uništiti, upropastiti [srušiti ugled] |
| 2. | (koga) žarg. ne propustiti koga na ispitu |
| 3. | (se) a. pretvoriti se u ruševinu; urušiti se [kuća se srušila] b. propasti fizički; porušiti se, ostarjeti |
Etimologija
✧ s (a)- + v. rušiti
