sùglasnīk
sùglasnīk m 〈N mn -īci〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | suglasnik |
| G | suglasnika |
| D | suglasniku |
| A | suglasnik |
| V | suglasniče |
| L | suglasniku |
| I | suglasnikom |
| množina | |
| N | suglasnici |
| G | suglasnika |
| D | suglasnicima |
| A | suglasnike |
| V | suglasnici |
| L | suglasnicima |
| I | suglasnicima |
Definicija
fon. glas koji se artikulira uz zatvoren ili poluzatvoren glasovni prolaz [bezvučni suglasnik; zvučni suglasnik]; konsonant, opr. samoglasnik
Etimologija
✧ vidi suglásiti se
