ulòviti
ulòviti (se) svrš. 〈prez. ùlovīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. ùlovljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| uloviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ulovim |
| 2. | uloviš |
| 3. | ulovi |
| množina | |
| 1. | ulovimo |
| 2. | ulovite |
| 3. | ulove |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ulovit ću |
| 2. | ulovit ćeš |
| 3. | ulovit će |
| množina | |
| 1. | ulovit ćemo |
| 2. | ulovit ćete |
| 3. | ulovit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | ulovih |
| 2. | ulovi |
| 3. | ulovi |
| množina | |
| 1. | ulovismo |
| 2. | uloviste |
| 3. | uloviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ulovio sam |
| 2. | ulovio si |
| 3. | ulovio je |
| množina | |
| 1. | ulovili smo |
| 2. | ulovili ste |
| 3. | ulovili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ulovio |
| 2. | bio si ulovio |
| 3. | bio je ulovio |
| množina | |
| 1. | bili smo ulovili |
| 2. | bili ste ulovili |
| 3. | bili su ulovili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | ulovi |
| množina | |
| 1. | ulovimo |
| 2. | ulovite |
| glagolski prilog prošli | |
| ulovivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ulovio, ulovila, ulovilo | |
| ulovili, ulovile, ulovila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| ulovljen, ulovljena, ulovljeno | |
| ulovljeni, ulovljene, ulovljena | |
Definicija
| 1. | (što) uhvatiti ili ubiti u lovu (divljač); upecati (ribu) |
| 2. | (što) pren. vještinom steći, dobiti |
| 3. | a. (koga) trčeći stići b. (koga u čemu) uspjeti čuti ili vidjeti; zateći [ulovili smo ga u krađi] |
| 4. | a. (se) upasti u zamku b. pren. upasti u proturječje |
Frazeologija
⃟ uloviti okom (uhom) u trenutku letimično vidjeti ili čuti
