ugúšiti
ugúšiti (koga, što, se) svrš. 〈prez. ùgūšīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. ùgūšen, gl. im. ugušénje〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| ugušiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ugušim |
| 2. | ugušiš |
| 3. | uguši |
| množina | |
| 1. | ugušimo |
| 2. | ugušite |
| 3. | uguše |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ugušit ću |
| 2. | ugušit ćeš |
| 3. | ugušit će |
| množina | |
| 1. | ugušit ćemo |
| 2. | ugušit ćete |
| 3. | ugušit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | uguših |
| 2. | uguši |
| 3. | uguši |
| množina | |
| 1. | ugušismo |
| 2. | ugušiste |
| 3. | ugušiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ugušio sam |
| 2. | ugušio si |
| 3. | ugušio je |
| množina | |
| 1. | ugušili smo |
| 2. | ugušili ste |
| 3. | ugušili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ugušio |
| 2. | bio si ugušio |
| 3. | bio je ugušio |
| množina | |
| 1. | bili smo ugušili |
| 2. | bili ste ugušili |
| 3. | bili su ugušili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | uguši |
| množina | |
| 1. | ugušimo |
| 2. | ugušite |
| glagolski prilog prošli | |
| ugušivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ugušio, ugušila, ugušilo | |
| ugušili, ugušile, ugušila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| ugušen, ugušena, ugušeno | |
| ugušeni, ugušene, ugušena | |
Definicija
| 1. | a. usmrtiti (se) otrovnim plinom b. izgubiti život poticajem iz tijela (od grča, u pomanjkanju zraka itd.) |
| 2. | pren. a. nasilno obuzdati, ukrotiti, umiriti (jake osjećaje, uzbuđenje) b. zabraniti, ukinuti, obustaviti (kakvu djelatnost), usp. udaviti (3b) |
