uveličávati
uveličávati nesvrš. 〈prez. uvelìčāvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| uveličavati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | uveličavam |
| 2. | uveličavaš |
| 3. | uveličava |
| množina | |
| 1. | uveličavamo |
| 2. | uveličavate |
| 3. | uveličavaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | uveličavat ću |
| 2. | uveličavat ćeš |
| 3. | uveličavat će |
| množina | |
| 1. | uveličavat ćemo |
| 2. | uveličavat ćete |
| 3. | uveličavat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | uveličavah |
| 2. | uveličavaše |
| 3. | uveličavaše |
| množina | |
| 1. | uveličavasmo |
| 2. | uveličavaste |
| 3. | uveličavahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | uveličavao sam |
| 2. | uveličavao si |
| 3. | uveličavao je |
| množina | |
| 1. | uveličavali smo |
| 2. | uveličavali ste |
| 3. | uveličavali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam uveličavao |
| 2. | bio si uveličavao |
| 3. | bio je uveličavao |
| množina | |
| 1. | bili smo uveličavali |
| 2. | bili ste uveličavali |
| 3. | bili su uveličavali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | uveličavaj |
| množina | |
| 1. | uveličavajmo |
| 2. | uveličavajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| uveličavajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| uveličavao, uveličavala, uveličavalo | |
| uveličavali, uveličavale, uveličavala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| uveličavan, uveličavana, uveličavano | |
| uveličavani, uveličavane, uveličavana | |
Etimologija
✧ vidi uvèćati
