primórati
primórati (koga, što, se) svrš. 〈prez. prìmōrām, pril. pr. -āvši, prid. trp. prìmōrān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| primorati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | primoram |
| 2. | primoraš |
| 3. | primora |
| množina | |
| 1. | primoramo |
| 2. | primorate |
| 3. | primoraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | primorat ću |
| 2. | primorat ćeš |
| 3. | primorat će |
| množina | |
| 1. | primorat ćemo |
| 2. | primorat ćete |
| 3. | primorat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | primorah |
| 2. | primora |
| 3. | primora |
| množina | |
| 1. | primorasmo |
| 2. | primoraste |
| 3. | primoraše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | primorao sam |
| 2. | primorao si |
| 3. | primorao je |
| množina | |
| 1. | primorali smo |
| 2. | primorali ste |
| 3. | primorali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam primorao |
| 2. | bio si primorao |
| 3. | bio je primorao |
| množina | |
| 1. | bili smo primorali |
| 2. | bili ste primorali |
| 3. | bili su primorali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | primoraj |
| množina | |
| 1. | primorajmo |
| 2. | primorajte |
| glagolski prilog prošli | |
| primoravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| primorao, primorala, primoralo | |
| primorali, primorale, primorala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| primoran, primorana, primorano | |
| primorani, primorane, primorana | |
Definicija
silom natjerati koga da što učini; prisiliti
Etimologija
✧ pri- + v. morati
