òkititi
òkititi (što) svrš. 〈prez. òkitīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. òkićen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| okititi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | okitim |
| 2. | okitiš |
| 3. | okiti |
| množina | |
| 1. | okitimo |
| 2. | okitite |
| 3. | okite |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | okitit ću |
| 2. | okitit ćeš |
| 3. | okitit će |
| množina | |
| 1. | okitit ćemo |
| 2. | okitit ćete |
| 3. | okitit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | okitih |
| 2. | okiti |
| 3. | okiti |
| množina | |
| 1. | okitismo |
| 2. | okitiste |
| 3. | okitiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | okitio sam |
| 2. | okitio si |
| 3. | okitio je |
| množina | |
| 1. | okitili smo |
| 2. | okitili ste |
| 3. | okitili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam okitio |
| 2. | bio si okitio |
| 3. | bio je okitio |
| množina | |
| 1. | bili smo okitili |
| 2. | bili ste okitili |
| 3. | bili su okitili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | okiti |
| množina | |
| 1. | okitimo |
| 2. | okitite |
| glagolski prilog prošli | |
| okitivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| okitio, okitila, okitilo | |
| okitili, okitile, okitila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| okićen, okićena, okićeno | |
| okićeni, okićene, okićena | |
Definicija
s više ukrasnih predmeta, nakitom ukrasiti što [okititi jelku; okititi bor; okititi božićno drvce], opr. raskititi
