okìdāč
okìdāč m 〈G okidáča〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | okidač |
| G | okidača |
| D | okidaču |
| A | okidač |
| V | okidaču |
| L | okidaču |
| I | okidačem |
| množina | |
| N | okidači |
| G | okidača |
| D | okidačima |
| A | okidače |
| V | okidači |
| L | okidačima |
| I | okidačima |
Definicija
| 1. | dio mehanizma vatrenog oružja kojim se zadržava i pokreće udarna igla; obarač, oroz, otponac, kokot |
| 2. | meton. otponac na kakvu aparatu |
Etimologija
✧ vidi òkinuti
