proćerètati
proćerètati (, o čemu) svrš. 〈prez. proćerètām, pril. pr. -āvši, prid. rad. proćerèrtao/proćerètala ž〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| proćeretati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | proćeretam |
| 2. | proćeretaš |
| 3. | proćereta |
| množina | |
| 1. | proćeretamo |
| 2. | proćeretate |
| 3. | proćeretaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | proćeretat ću |
| 2. | proćeretat ćeš |
| 3. | proćeretat će |
| množina | |
| 1. | proćeretat ćemo |
| 2. | proćeretat ćete |
| 3. | proćeretat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | proćeretah |
| 2. | proćereta |
| 3. | proćereta |
| množina | |
| 1. | proćeretasmo |
| 2. | proćeretaste |
| 3. | proćeretaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | proćeretao sam |
| 2. | proćeretao si |
| 3. | proćeretao je |
| množina | |
| 1. | proćeretali smo |
| 2. | proćeretali ste |
| 3. | proćeretali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam proćeretao |
| 2. | bio si proćeretao |
| 3. | bio je proćeretao |
| množina | |
| 1. | bili smo proćeretali |
| 2. | bili ste proćeretali |
| 3. | bili su proćeretali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | proćeretaj |
| množina | |
| 1. | proćeretajmo |
| 2. | proćeretajte |
| glagolski prilog prošli | |
| proćeretavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| proćeretao, proćeretala, proćeretalo | |
| proćeretali, proćeretale, proćeretala | |
Definicija
reg. razg. proćaskati
Etimologija
✧ pro-4 + v. ćeretati
