svétiti
svétiti (što, koga, se komu) nesvrš. 〈prez. svȇtīm, pril. sad. -tēći, gl. im. svéćēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| svetiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | svetim |
| 2. | svetiš |
| 3. | sveti |
| množina | |
| 1. | svetimo |
| 2. | svetite |
| 3. | svete |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | svetit ću |
| 2. | svetit ćeš |
| 3. | svetit će |
| množina | |
| 1. | svetit ćemo |
| 2. | svetit ćete |
| 3. | svetit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | svećah |
| 2. | svećaše |
| 3. | svećaše |
| množina | |
| 1. | svećasmo |
| 2. | svećaste |
| 3. | svećahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | svetio sam |
| 2. | svetio si |
| 3. | svetio je |
| množina | |
| 1. | svetili smo |
| 2. | svetili ste |
| 3. | svetili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam svetio |
| 2. | bio si svetio |
| 3. | bio je svetio |
| množina | |
| 1. | bili smo svetili |
| 2. | bili ste svetili |
| 3. | bili su svetili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | sveti |
| množina | |
| 1. | svetimo |
| 2. | svetite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| sveteći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| svetio, svetila, svetilo | |
| svetili, svetile, svetila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| svećen, svećena, svećeno | |
| svećeni, svećene, svećena | |
Definicija
srp.
| 1. | (što) pravosl. posvećivati |
| 2. | (koga, se komu), v. osvećivati |
Etimologija
✧ vidi svȇt
