ispúštati
ispúštati (što) nesvrš. 〈prez. ìspūštām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| ispuštati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ispuštam |
| 2. | ispuštaš |
| 3. | ispušta |
| množina | |
| 1. | ispuštamo |
| 2. | ispuštate |
| 3. | ispuštaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ispuštat ću |
| 2. | ispuštat ćeš |
| 3. | ispuštat će |
| množina | |
| 1. | ispuštat ćemo |
| 2. | ispuštat ćete |
| 3. | ispuštat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | ispuštah |
| 2. | ispuštaše |
| 3. | ispuštaše |
| množina | |
| 1. | ispuštasmo |
| 2. | ispuštaste |
| 3. | ispuštahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ispuštao sam |
| 2. | ispuštao si |
| 3. | ispuštao je |
| množina | |
| 1. | ispuštali smo |
| 2. | ispuštali ste |
| 3. | ispuštali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ispuštao |
| 2. | bio si ispuštao |
| 3. | bio je ispuštao |
| množina | |
| 1. | bili smo ispuštali |
| 2. | bili ste ispuštali |
| 3. | bili su ispuštali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | ispuštaj |
| množina | |
| 1. | ispuštajmo |
| 2. | ispuštajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| ispuštajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ispuštao, ispuštala, ispuštalo | |
| ispuštali, ispuštale, ispuštala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| ispuštan, ispuštana, ispuštano | |
| ispuštani, ispuštane, ispuštana | |
Etimologija
✧ vidi ispùstiti
