Hrvatski jezični portal

isporúčiti

isporúčiti (što) svrš.prez. ispòrūčīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ispòrūčen〉

Izvedeni oblici
Svršeni
infinitiv
isporučiti
 
prezent
jednina
1. isporučim
2. isporučiš
3. isporuči
množina
1. isporučimo
2. isporučite
3. isporuče
 
futur
jednina
1. isporučit ću
2. isporučit ćeš
3. isporučit će
množina
1. isporučit ćemo
2. isporučit ćete
3. isporučit će
 
aorist
jednina
1. isporučih
2. isporuči
3. isporuči
množina
1. isporučismo
2. isporučiste
3. isporučiše
 
perfekt
jednina
1. isporučio sam
2. isporučio si
3. isporučio je
množina
1. isporučili smo
2. isporučili ste
3. isporučili su
 
pluskvamperfekt
jednina
1. bio sam isporučio
2. bio si isporučio
3. bio je isporučio
množina
1. bili smo isporučili
2. bili ste isporučili
3. bili su isporučili
 
imperativ
jednina
2. isporuči
množina
1. isporučimo
2. isporučite
 
glagolski prilog prošli
isporučivši
 
glagolski pridjev aktivni
isporučio, isporučila, isporučilo
isporučili, isporučile, isporučila
 
glagolski pridjev pasivni
isporučen, isporučena, isporučeno
isporučeni, isporučene, isporučena
Definicija
poslati i uručiti kupljenu ili naručenu robu, poštu, pozdrave i sl.
Etimologija
✧ is- + v. poručiti