iscúriti
iscúriti () svrš. 〈prez. ìscūrīm, pril. pr. -īvši, prid. rad. iscúrio/-la ž〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| iscuriti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | iscurim |
| 2. | iscuriš |
| 3. | iscuri |
| množina | |
| 1. | iscurimo |
| 2. | iscurite |
| 3. | iscure |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | iscurit ću |
| 2. | iscurit ćeš |
| 3. | iscurit će |
| množina | |
| 1. | iscurit ćemo |
| 2. | iscurit ćete |
| 3. | iscurit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | iscurih |
| 2. | iscuri |
| 3. | iscuri |
| množina | |
| 1. | iscurismo |
| 2. | iscuriste |
| 3. | iscuriše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | iscurio sam |
| 2. | iscurio si |
| 3. | iscurio je |
| množina | |
| 1. | iscurili smo |
| 2. | iscurili ste |
| 3. | iscurili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam iscurio |
| 2. | bio si iscurio |
| 3. | bio je iscurio |
| množina | |
| 1. | bili smo iscurili |
| 2. | bili ste iscurili |
| 3. | bili su iscurili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | iscuri |
| množina | |
| 1. | iscurimo |
| 2. | iscurite |
| glagolski prilog prošli | |
| iscurivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| iscurio, iscurila, iscurilo | |
| iscurili, iscurile, iscurila | |
Definicija
| 1. | isteći cureći mlazom (o tekućini) |
| 2. | pren. dospjeti u javnost (ob. nepoželjnim činjenicama) [svijest je iscurila] |
Etimologija
✧ is- + v. curiti
