izmigòljiti se
izmigòljiti se svrš. 〈prez. -īm se, pril. pr. -īvši se, prid. rad. izmigòljio/izmigòljila se ž〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| izmigoljiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | izmigoljim |
| 2. | izmigoljiš |
| 3. | izmigolji |
| množina | |
| 1. | izmigoljimo |
| 2. | izmigoljite |
| 3. | izmigolje |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | izmigoljit ću |
| 2. | izmigoljit ćeš |
| 3. | izmigoljit će |
| množina | |
| 1. | izmigoljit ćemo |
| 2. | izmigoljit ćete |
| 3. | izmigoljit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | izmigoljih |
| 2. | izmigolji |
| 3. | izmigolji |
| množina | |
| 1. | izmigoljismo |
| 2. | izmigoljiste |
| 3. | izmigoljiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | izmigoljio sam |
| 2. | izmigoljio si |
| 3. | izmigoljio je |
| množina | |
| 1. | izmigoljili smo |
| 2. | izmigoljili ste |
| 3. | izmigoljili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam izmigoljio |
| 2. | bio si izmigoljio |
| 3. | bio je izmigoljio |
| množina | |
| 1. | bili smo izmigoljili |
| 2. | bili ste izmigoljili |
| 3. | bili su izmigoljili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | izmigolji |
| množina | |
| 1. | izmigoljimo |
| 2. | izmigoljite |
| glagolski prilog prošli | |
| izmigoljivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| izmigoljio, izmigoljila, izmigoljilo | |
| izmigoljili, izmigoljile, izmigoljila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| izmigoljen, izmigoljena, izmigoljeno | |
| izmigoljeni, izmigoljene, izmigoljena | |
Definicija
| 1. | izaći ili izvući se migoljeći (o gušteru, zmiji i životinjama koje gmižu) |
| 2. | pren. izvući se od kakve dužnosti ili obveze (neprimjetno, spretno i bez vidljiva opiranja) |
Etimologija
✧ iz- + v. mig, migoljiti se
