istànčati
istànčati (se) svrš. 〈prez. -ām (se), pril. pr. -āvši (se), prid. trp. ìstančān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| istančati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | istančam |
| 2. | istančaš |
| 3. | istanča |
| množina | |
| 1. | istančamo |
| 2. | istančate |
| 3. | istančaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | istančat ću |
| 2. | istančat ćeš |
| 3. | istančat će |
| množina | |
| 1. | istančat ćemo |
| 2. | istančat ćete |
| 3. | istančat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | istančah |
| 2. | istanča |
| 3. | istanča |
| množina | |
| 1. | istančasmo |
| 2. | istančaste |
| 3. | istančaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | istančao sam |
| 2. | istančao si |
| 3. | istančao je |
| množina | |
| 1. | istančali smo |
| 2. | istančali ste |
| 3. | istančali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam istančao |
| 2. | bio si istančao |
| 3. | bio je istančao |
| množina | |
| 1. | bili smo istančali |
| 2. | bili ste istančali |
| 3. | bili su istančali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | istančaj |
| množina | |
| 1. | istančajmo |
| 2. | istančajte |
| glagolski prilog prošli | |
| istančavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| istančao, istančala, istančalo | |
| istančali, istančale, istančala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| istančan, istančana, istančano | |
| istančani, istančane, istančana | |
Definicija
| 1. | (što) učiniti boljim, tananijim, osjetljivijim [istančati svoje osjećaje] |
| 2. | (se) postati profinjeniji ili bolji u osjećajima, ukusom i drugim odlikama, postati tananiji, osjetljiviji |
Etimologija
✧ vidi istánjiti
