izòštriti
izòštriti (što) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ìzoštren〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| izoštriti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | izoštrim |
| 2. | izoštriš |
| 3. | izoštri |
| množina | |
| 1. | izoštrimo |
| 2. | izoštrite |
| 3. | izoštre |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | izoštrit ću |
| 2. | izoštrit ćeš |
| 3. | izoštrit će |
| množina | |
| 1. | izoštrit ćemo |
| 2. | izoštrit ćete |
| 3. | izoštrit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | izoštrih |
| 2. | izoštri |
| 3. | izoštri |
| množina | |
| 1. | izoštrismo |
| 2. | izoštriste |
| 3. | izoštriše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | izoštrio sam |
| 2. | izoštrio si |
| 3. | izoštrio je |
| množina | |
| 1. | izoštrili smo |
| 2. | izoštrili ste |
| 3. | izoštrili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam izoštrio |
| 2. | bio si izoštrio |
| 3. | bio je izoštrio |
| množina | |
| 1. | bili smo izoštrili |
| 2. | bili ste izoštrili |
| 3. | bili su izoštrili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | izoštri |
| množina | |
| 1. | izoštrimo |
| 2. | izoštrite |
| glagolski prilog prošli | |
| izoštrivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| izoštrio, izoštrila, izoštrilo | |
| izoštrili, izoštrile, izoštrila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| izoštren, izoštrena, izoštreno | |
| izoštreni, izoštrene, izoštrena | |
Definicija
| 1. | završiti oštrenje |
| 2. | pren. učiniti oštrijim, istančanijim, osjetljivijim (o osjetilima i onom što je za njih vezano, pogledima na stvari, kriterijima itd.) |
Etimologija
✧ iz- + v. oštriti
