izòrati
izòrati svrš. 〈prez. ìzorēm, pril. pr. -āvši, imp. izòri, prid. trp. ȉzorān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| izorati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | izorem |
| 2. | izoreš |
| 3. | izore |
| množina | |
| 1. | izoremo |
| 2. | izorete |
| 3. | izoru |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | izorat ću |
| 2. | izorat ćeš |
| 3. | izorat će |
| množina | |
| 1. | izorat ćemo |
| 2. | izorat ćete |
| 3. | izorat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | izorah |
| 2. | izora |
| 3. | izora |
| množina | |
| 1. | izorasmo |
| 2. | izoraste |
| 3. | izoraše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | izorao sam |
| 2. | izorao si |
| 3. | izorao je |
| množina | |
| 1. | izorali smo |
| 2. | izorali ste |
| 3. | izorali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam izorao |
| 2. | bio si izorao |
| 3. | bio je izorao |
| množina | |
| 1. | bili smo izorali |
| 2. | bili ste izorali |
| 3. | bili su izorali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | izori |
| množina | |
| 1. | izorimo |
| 2. | izorite |
| glagolski prilog prošli | |
| izoravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| izorao, izorala, izoralo | |
| izorali, izorale, izorala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| izoran, izorana, izorano | |
| izorani, izorane, izorana | |
Definicija
| 1. | (što) a. orući izvaditi iz zemlje b. završiti oranje, poorati sve što je trebalo |
| 2. | (se) pren. ekspr. dobiti duboke bore; izborati se |
Etimologija
✧ iz- + v. orati
