izúvati
izúvati (što) nesvrš. 〈prez. ìzūvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| izuvati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | izuvam |
| 2. | izuvaš |
| 3. | izuva |
| množina | |
| 1. | izuvamo |
| 2. | izuvate |
| 3. | izuvaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | izuvat ću |
| 2. | izuvat ćeš |
| 3. | izuvat će |
| množina | |
| 1. | izuvat ćemo |
| 2. | izuvat ćete |
| 3. | izuvat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | izuvah |
| 2. | izuvaše |
| 3. | izuvaše |
| množina | |
| 1. | izuvasmo |
| 2. | izuvaste |
| 3. | izuvahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | izuvao sam |
| 2. | izuvao si |
| 3. | izuvao je |
| množina | |
| 1. | izuvali smo |
| 2. | izuvali ste |
| 3. | izuvali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam izuvao |
| 2. | bio si izuvao |
| 3. | bio je izuvao |
| množina | |
| 1. | bili smo izuvali |
| 2. | bili ste izuvali |
| 3. | bili su izuvali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | izuvaj |
| množina | |
| 1. | izuvajmo |
| 2. | izuvajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| izuvajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| izuvao, izuvala, izuvalo | |
| izuvali, izuvale, izuvala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| izuvan, izuvana, izuvano | |
| izuvani, izuvane, izuvana | |
Definicija
v. izuti
Etimologija
✧ vidi ìzuti
