izvrdávati
izvrdávati (, što) nesvrš. 〈prez. izvẕdāvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| izvrdavati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | izvrdavam |
| 2. | izvrdavaš |
| 3. | izvrdava |
| množina | |
| 1. | izvrdavamo |
| 2. | izvrdavate |
| 3. | izvrdavaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | izvrdavat ću |
| 2. | izvrdavat ćeš |
| 3. | izvrdavat će |
| množina | |
| 1. | izvrdavat ćemo |
| 2. | izvrdavat ćete |
| 3. | izvrdavat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | izvrdavah |
| 2. | izvrdavaše |
| 3. | izvrdavaše |
| množina | |
| 1. | izvrdavasmo |
| 2. | izvrdavaste |
| 3. | izvrdavahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | izvrdavao sam |
| 2. | izvrdavao si |
| 3. | izvrdavao je |
| množina | |
| 1. | izvrdavali smo |
| 2. | izvrdavali ste |
| 3. | izvrdavali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam izvrdavao |
| 2. | bio si izvrdavao |
| 3. | bio je izvrdavao |
| množina | |
| 1. | bili smo izvrdavali |
| 2. | bili ste izvrdavali |
| 3. | bili su izvrdavali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | izvrdavaj |
| množina | |
| 1. | izvrdavajmo |
| 2. | izvrdavajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| izvrdavajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| izvrdavao, izvrdavala, izvrdavalo | |
| izvrdavali, izvrdavale, izvrdavala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| izvrdavan, izvrdavana, izvrdavano | |
| izvrdavani, izvrdavane, izvrdavana | |
Etimologija
✧ vidi ìzvrdati
