ìzvrdati
ìzvrdati (, što) svrš. 〈prez. -ām, pril. pr. -āvši, prid. trp. īzvrdān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| izvrdati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | izvrdam |
| 2. | izvrdaš |
| 3. | izvrda |
| množina | |
| 1. | izvrdamo |
| 2. | izvrdate |
| 3. | izvrdaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | izvrdat ću |
| 2. | izvrdat ćeš |
| 3. | izvrdat će |
| množina | |
| 1. | izvrdat ćemo |
| 2. | izvrdat ćete |
| 3. | izvrdat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | izvrdah |
| 2. | izvrda |
| 3. | izvrda |
| množina | |
| 1. | izvrdasmo |
| 2. | izvrdaste |
| 3. | izvrdaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | izvrdao sam |
| 2. | izvrdao si |
| 3. | izvrdao je |
| množina | |
| 1. | izvrdali smo |
| 2. | izvrdali ste |
| 3. | izvrdali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam izvrdao |
| 2. | bio si izvrdao |
| 3. | bio je izvrdao |
| množina | |
| 1. | bili smo izvrdali |
| 2. | bili ste izvrdali |
| 3. | bili su izvrdali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | izvrdaj |
| množina | |
| 1. | izvrdajmo |
| 2. | izvrdajte |
| glagolski prilog prošli | |
| izvrdavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| izvrdao, izvrdala, izvrdalo | |
| izvrdali, izvrdale, izvrdala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| izvrdan, izvrdana, izvrdano | |
| izvrdani, izvrdane, izvrdana | |
Definicija
razg. uspjeti što izbjeći, izvući se iz čega, spretnom radnjom umaknuti čemu, uspjeti prodrijeti s čim [izvrdati obveze; izvrdati odluku o sniženju poreza]
Etimologija
✧ iz- + v. vrdati
