jedíniti
jedíniti (se) nesvrš. 〈prez. -īm (se), pril. sad. jedínēći (se), gl. im. jedínjēnje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| jediniti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | jedinim |
| 2. | jediniš |
| 3. | jedini |
| množina | |
| 1. | jedinimo |
| 2. | jedinite |
| 3. | jedine |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | jedinit ću |
| 2. | jedinit ćeš |
| 3. | jedinit će |
| množina | |
| 1. | jedinit ćemo |
| 2. | jedinit ćete |
| 3. | jedinit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | jedinjah |
| 2. | jedinjaše |
| 3. | jedinjaše |
| množina | |
| 1. | jedinjasmo |
| 2. | jedinjaste |
| 3. | jedinjahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | jedinio sam |
| 2. | jedinio si |
| 3. | jedinio je |
| množina | |
| 1. | jedinili smo |
| 2. | jedinili ste |
| 3. | jedinili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam jedinio |
| 2. | bio si jedinio |
| 3. | bio je jedinio |
| množina | |
| 1. | bili smo jedinili |
| 2. | bili ste jedinili |
| 3. | bili su jedinili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | jedini |
| množina | |
| 1. | jedinimo |
| 2. | jedinite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| jedineći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| jedinio, jedinila, jedinilo | |
| jedinili, jedinile, jedinila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| jedinjen, jedinjena, jedinjeno | |
| jedinjeni, jedinjene, jedinjena | |
Etimologija
✧ vidi jèdan (I)
