habilitírati
habilitírati () (se za što) dv. 〈prez. habilìtīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| habilitirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | habilitiram |
| 2. | habilitiraš |
| 3. | habilitira |
| množina | |
| 1. | habilitiramo |
| 2. | habilitirate |
| 3. | habilitiraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | habilitirat ću |
| 2. | habilitirat ćeš |
| 3. | habilitirat će |
| množina | |
| 1. | habilitirat ćemo |
| 2. | habilitirat ćete |
| 3. | habilitirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | habilitirah |
| 2. | habilitiraše |
| 3. | habilitiraše |
| množina | |
| 1. | habilitirasmo |
| 2. | habilitiraste |
| 3. | habilitirahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | habilitirah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | habilitirao sam |
| 2. | habilitirao si |
| 3. | habilitirao je |
| množina | |
| 1. | habilitirali smo |
| 2. | habilitirali ste |
| 3. | habilitirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam habilitirao |
| 2. | bio si habilitirao |
| 3. | bio je habilitirao |
| množina | |
| 1. | bili smo habilitirali |
| 2. | bili ste habilitirali |
| 3. | bili su habilitirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | habilitiraj |
| množina | |
| 1. | habilitirajmo |
| 2. | habilitirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| habilitirajući | |
| glagolski prilog prošli | |
| habilitiravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| habilitirao, habilitirala, habilitiralo | |
| habilitirali, habilitirale, habilitirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| habilitiran, habilitirana, habilitirano | |
| habilitirani, habilitirane, habilitirana | |
Definicija
pokazati/pokazivati se stručno i znanstveno spremnim za preuzimanje položaja sveučilišnog nastavnika javnom obranom znanstvenog rada (ob. habilitacijskog rada)
Etimologija
✧ vidi habilitácija
