dovikívati
dovikívati (koga, što, komu što) nesvrš. 〈prez. dovìkujēm, pril. sad. dovìkujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| dovikivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | dovikujem |
| 2. | dovikuješ |
| 3. | dovikuje |
| množina | |
| 1. | dovikujemo |
| 2. | dovikujete |
| 3. | dovikuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | dovikivat ću |
| 2. | dovikivat ćeš |
| 3. | dovikivat će |
| množina | |
| 1. | dovikivat ćemo |
| 2. | dovikivat ćete |
| 3. | dovikivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | dovikivah |
| 2. | dovikivaše |
| 3. | dovikivaše |
| množina | |
| 1. | dovikivasmo |
| 2. | dovikivaste |
| 3. | dovikivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | dovikivao sam |
| 2. | dovikivao si |
| 3. | dovikivao je |
| množina | |
| 1. | dovikivali smo |
| 2. | dovikivali ste |
| 3. | dovikivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam dovikivao |
| 2. | bio si dovikivao |
| 3. | bio je dovikivao |
| množina | |
| 1. | bili smo dovikivali |
| 2. | bili ste dovikivali |
| 3. | bili su dovikivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | dovikuj |
| množina | |
| 1. | dovikujmo |
| 2. | dovikujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| dovikujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| dovikivao, dovikivala, dovikivalo | |
| dovikivali, dovikivale, dovikivala | |
Etimologija
✧ vidi dovíknuti
