dojavljívati
dojavljívati (što) nesvrš. 〈prez. dojàvljujēm, pril. sad. -ljujūći, prid. trp. dojàvljīvān, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| dojavljivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | dojavljujem |
| 2. | dojavljuješ |
| 3. | dojavljuje |
| množina | |
| 1. | dojavljujemo |
| 2. | dojavljujete |
| 3. | dojavljuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | dojavljivat ću |
| 2. | dojavljivat ćeš |
| 3. | dojavljivat će |
| množina | |
| 1. | dojavljivat ćemo |
| 2. | dojavljivat ćete |
| 3. | dojavljivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | dojavljivah |
| 2. | dojavljivaše |
| 3. | dojavljivaše |
| množina | |
| 1. | dojavljivasmo |
| 2. | dojavljivaste |
| 3. | dojavljivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | dojavljivao sam |
| 2. | dojavljivao si |
| 3. | dojavljivao je |
| množina | |
| 1. | dojavljivali smo |
| 2. | dojavljivali ste |
| 3. | dojavljivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam dojavljivao |
| 2. | bio si dojavljivao |
| 3. | bio je dojavljivao |
| množina | |
| 1. | bili smo dojavljivali |
| 2. | bili ste dojavljivali |
| 3. | bili su dojavljivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | dojavljuj |
| množina | |
| 1. | dojavljujmo |
| 2. | dojavljujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| dojavljujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| dojavljivao, dojavljivala, dojavljivalo | |
| dojavljivali, dojavljivale, dojavljivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| dojavljivan, dojavljivana, dojavljivano | |
| dojavljivani, dojavljivane, dojavljivana | |
Etimologija
✧ vidi dojáviti
