brȅcnuti
brȅcnuti (, se) svrš. 〈prez. -cnēm (se), pril. pr. -ūvši (se), prid. rad. brȅcnuo (se)〉,
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| brecnuti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | brecnem |
| 2. | brecneš |
| 3. | brecne |
| množina | |
| 1. | brecnemo |
| 2. | brecnete |
| 3. | brecnu |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | brecnut ću |
| 2. | brecnut ćeš |
| 3. | brecnut će |
| množina | |
| 1. | brecnut ćemo |
| 2. | brecnut ćete |
| 3. | brecnut će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | brecnuh / brectoh |
| 2. | brecnu / brecte |
| 3. | brecnu / brecte |
| množina | |
| 1. | brecnusmo / brectosmo |
| 2. | brecnuste / brectoste |
| 3. | brecnuše / brectoše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | brecnuo sam |
| 2. | brecnuo si |
| 3. | brecnuo je |
| množina | |
| 1. | brecnuli smo |
| 2. | brecnuli ste |
| 3. | brecnuli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam brecnuo |
| 2. | bio si brecnuo |
| 3. | bio je brecnuo |
| množina | |
| 1. | bili smo brecnuli |
| 2. | bili ste brecnuli |
| 3. | bili su brecnuli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | brecni |
| množina | |
| 1. | brecnimo |
| 2. | brecnite |
| glagolski prilog prošli | |
| brecnuvši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| brecnuo, brecnula, brecnulo | |
| brecnuli, brecnule, brecnula | |
Etimologija
✧ vidi brȅcati
