unajmljívati
unajmljívati (koga, što) nesvrš. 〈prez. unàjmljujēm, pril. sad. unàjmljujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| unajmljivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | unajmljujem |
| 2. | unajmljuješ |
| 3. | unajmljuje |
| množina | |
| 1. | unajmljujemo |
| 2. | unajmljujete |
| 3. | unajmljuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | unajmljivat ću |
| 2. | unajmljivat ćeš |
| 3. | unajmljivat će |
| množina | |
| 1. | unajmljivat ćemo |
| 2. | unajmljivat ćete |
| 3. | unajmljivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | unajmljivah |
| 2. | unajmljivaše |
| 3. | unajmljivaše |
| množina | |
| 1. | unajmljivasmo |
| 2. | unajmljivaste |
| 3. | unajmljivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | unajmljivao sam |
| 2. | unajmljivao si |
| 3. | unajmljivao je |
| množina | |
| 1. | unajmljivali smo |
| 2. | unajmljivali ste |
| 3. | unajmljivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam unajmljivao |
| 2. | bio si unajmljivao |
| 3. | bio je unajmljivao |
| množina | |
| 1. | bili smo unajmljivali |
| 2. | bili ste unajmljivali |
| 3. | bili su unajmljivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | unajmljuj |
| množina | |
| 1. | unajmljujmo |
| 2. | unajmljujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| unajmljujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| unajmljivao, unajmljivala, unajmljivalo | |
| unajmljivali, unajmljivale, unajmljivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| unajmljivan, unajmljivana, unajmljivano | |
| unajmljivani, unajmljivane, unajmljivana | |
Etimologija
✧ vidi unájmiti
