uzbúniti
uzbúniti (koga, što) svrš. 〈prez. ùzbūnīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ùzbūnjen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| uzbuniti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | uzbunim |
| 2. | uzbuniš |
| 3. | uzbuni |
| množina | |
| 1. | uzbunimo |
| 2. | uzbunite |
| 3. | uzbune |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | uzbunit ću |
| 2. | uzbunit ćeš |
| 3. | uzbunit će |
| množina | |
| 1. | uzbunit ćemo |
| 2. | uzbunit ćete |
| 3. | uzbunit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | uzbunih |
| 2. | uzbuni |
| 3. | uzbuni |
| množina | |
| 1. | uzbunismo |
| 2. | uzbuniste |
| 3. | uzbuniše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | uzbunio sam |
| 2. | uzbunio si |
| 3. | uzbunio je |
| množina | |
| 1. | uzbunili smo |
| 2. | uzbunili ste |
| 3. | uzbunili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam uzbunio |
| 2. | bio si uzbunio |
| 3. | bio je uzbunio |
| množina | |
| 1. | bili smo uzbunili |
| 2. | bili ste uzbunili |
| 3. | bili su uzbunili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | uzbuni |
| množina | |
| 1. | uzbunimo |
| 2. | uzbunite |
| glagolski prilog prošli | |
| uzbunivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| uzbunio, uzbunila, uzbunilo | |
| uzbunili, uzbunile, uzbunila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| uzbunjen, uzbunjena, uzbunjeno | |
| uzbunjeni, uzbunjene, uzbunjena | |
Definicija
izazvati uzbunu
