zakucávati
zakucávati (što, ) nesvrš. 〈prez. zakùcāvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zakucavati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zakucavam |
| 2. | zakucavaš |
| 3. | zakucava |
| množina | |
| 1. | zakucavamo |
| 2. | zakucavate |
| 3. | zakucavaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zakucavat ću |
| 2. | zakucavat ćeš |
| 3. | zakucavat će |
| množina | |
| 1. | zakucavat ćemo |
| 2. | zakucavat ćete |
| 3. | zakucavat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | zakucavah |
| 2. | zakucavaše |
| 3. | zakucavaše |
| množina | |
| 1. | zakucavasmo |
| 2. | zakucavaste |
| 3. | zakucavahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zakucavao sam |
| 2. | zakucavao si |
| 3. | zakucavao je |
| množina | |
| 1. | zakucavali smo |
| 2. | zakucavali ste |
| 3. | zakucavali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zakucavao |
| 2. | bio si zakucavao |
| 3. | bio je zakucavao |
| množina | |
| 1. | bili smo zakucavali |
| 2. | bili ste zakucavali |
| 3. | bili su zakucavali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zakucavaj |
| množina | |
| 1. | zakucavajmo |
| 2. | zakucavajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| zakucavajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zakucavao, zakucavala, zakucavalo | |
| zakucavali, zakucavale, zakucavala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| zakucavan, zakucavana, zakucavano | |
| zakucavani, zakucavane, zakucavana | |
Etimologija
✧ vidi zàkucati
