zasjenjívati
zasjenjívati (što, koga) nesvrš. 〈prez. zasjènjujēm, pril. sad. zasjènjujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zasjenjivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zasjenjujem |
| 2. | zasjenjuješ |
| 3. | zasjenjuje |
| množina | |
| 1. | zasjenjujemo |
| 2. | zasjenjujete |
| 3. | zasjenjuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zasjenjivat ću |
| 2. | zasjenjivat ćeš |
| 3. | zasjenjivat će |
| množina | |
| 1. | zasjenjivat ćemo |
| 2. | zasjenjivat ćete |
| 3. | zasjenjivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | zasjenjivah |
| 2. | zasjenjivaše |
| 3. | zasjenjivaše |
| množina | |
| 1. | zasjenjivasmo |
| 2. | zasjenjivaste |
| 3. | zasjenjivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zasjenjivao sam |
| 2. | zasjenjivao si |
| 3. | zasjenjivao je |
| množina | |
| 1. | zasjenjivali smo |
| 2. | zasjenjivali ste |
| 3. | zasjenjivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zasjenjivao |
| 2. | bio si zasjenjivao |
| 3. | bio je zasjenjivao |
| množina | |
| 1. | bili smo zasjenjivali |
| 2. | bili ste zasjenjivali |
| 3. | bili su zasjenjivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zasjenjuj |
| množina | |
| 1. | zasjenjujmo |
| 2. | zasjenjujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| zasjenjujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zasjenjivao, zasjenjivala, zasjenjivalo | |
| zasjenjivali, zasjenjivale, zasjenjivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| zasjenjivan, zasjenjivana, zasjenjivano | |
| zasjenjivani, zasjenjivane, zasjenjivana | |
Etimologija
✧ vidi zȃsjena
