klȁnjati
klȁnjati (se) nesvrš. 〈prez. -ām (se), pril. sad. -ajūći (se), gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| klanjati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | klanjam |
| 2. | klanjaš |
| 3. | klanja |
| množina | |
| 1. | klanjamo |
| 2. | klanjate |
| 3. | klanjaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | klanjat ću |
| 2. | klanjat ćeš |
| 3. | klanjat će |
| množina | |
| 1. | klanjat ćemo |
| 2. | klanjat ćete |
| 3. | klanjat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | klanjah |
| 2. | klanjaše |
| 3. | klanjaše |
| množina | |
| 1. | klanjasmo |
| 2. | klanjaste |
| 3. | klanjahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | klanjao sam |
| 2. | klanjao si |
| 3. | klanjao je |
| množina | |
| 1. | klanjali smo |
| 2. | klanjali ste |
| 3. | klanjali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam klanjao |
| 2. | bio si klanjao |
| 3. | bio je klanjao |
| množina | |
| 1. | bili smo klanjali |
| 2. | bili ste klanjali |
| 3. | bili su klanjali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | klanjaj |
| množina | |
| 1. | klanjajmo |
| 2. | klanjajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| klanjajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| klanjao, klanjala, klanjalo | |
| klanjali, klanjale, klanjala | |
Definicija
| 1. | rel. a. (se) crkv. spuštati se na koljena u znak poštovanja prema Bogu b. (, što) isl. moliti, obavljati molitvu po propisima islama [klanjati dženazu; klanjati namaz] |
| 2. | (se komu) a. sagibati gornji dio tijela u ljubaznom pozdravu b. pejor. iskazivati pretjerano poštovanje; dodvoravati se, ulagivati se |
| 3. | (se čemu) a. dosl., v. klanjati (2a) [klanjati se zlatnom teletu, bibl.] b. pretjerano oklijevati pred čim ili pred odlukom u vezi s čim, ne moći doći do čega |
Etimologija
✧ ≃ v. kloniti se
