kotùrati
kotùrati (što, se) nesvrš. 〈prez. -ām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| koturati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | koturam |
| 2. | koturaš |
| 3. | kotura |
| množina | |
| 1. | koturamo |
| 2. | koturate |
| 3. | koturaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | koturat ću |
| 2. | koturat ćeš |
| 3. | koturat će |
| množina | |
| 1. | koturat ćemo |
| 2. | koturat ćete |
| 3. | koturat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | koturah |
| 2. | koturaše |
| 3. | koturaše |
| množina | |
| 1. | koturasmo |
| 2. | koturaste |
| 3. | koturahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | koturao sam |
| 2. | koturao si |
| 3. | koturao je |
| množina | |
| 1. | koturali smo |
| 2. | koturali ste |
| 3. | koturali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam koturao |
| 2. | bio si koturao |
| 3. | bio je koturao |
| množina | |
| 1. | bili smo koturali |
| 2. | bili ste koturali |
| 3. | bili su koturali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | koturaj |
| množina | |
| 1. | koturajmo |
| 2. | koturajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| koturajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| koturao, koturala, koturalo | |
| koturali, koturale, koturala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| koturan, koturana, koturano | |
| koturani, koturane, koturana | |
Definicija
| 1. | kretati se po svojem vanjskom kružnom rubu (za kotur, kolut ili kotač); kotrljati se |
| 2. | pren. razg. polagano se kretati u poželjnu smjeru; razvijati se (o načinu života, odvijanju poslova itd.) |
Etimologija
✧ vidi kȍtūr
