kèfati
kèfati (koga, što) nesvrš. 〈prez. -ām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| kefati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | kefam |
| 2. | kefaš |
| 3. | kefa |
| množina | |
| 1. | kefamo |
| 2. | kefate |
| 3. | kefaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | kefat ću |
| 2. | kefat ćeš |
| 3. | kefat će |
| množina | |
| 1. | kefat ćemo |
| 2. | kefat ćete |
| 3. | kefat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | kefah |
| 2. | kefaše |
| 3. | kefaše |
| množina | |
| 1. | kefasmo |
| 2. | kefaste |
| 3. | kefahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | kefao sam |
| 2. | kefao si |
| 3. | kefao je |
| množina | |
| 1. | kefali smo |
| 2. | kefali ste |
| 3. | kefali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam kefao |
| 2. | bio si kefao |
| 3. | bio je kefao |
| množina | |
| 1. | bili smo kefali |
| 2. | bili ste kefali |
| 3. | bili su kefali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | kefaj |
| množina | |
| 1. | kefajmo |
| 2. | kefajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| kefajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| kefao, kefala, kefalo | |
| kefali, kefale, kefala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| kefan, kefana, kefano | |
| kefani, kefane, kefana | |
Definicija
| 1. | reg. čistiti četkom (odjeću, kosu) |
| 2. | žarg. a. oštro prigovarati (komu), davati komu lekciju; ružiti (koga) b. tući |
Etimologija
✧ vidi kèfa
