pòdičiti se
pòdičiti se svrš. 〈prez. pòdīčīm se, pril. pr. -īvši se, prid. rad. pòdičio se〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| podičiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | podičim |
| 2. | podičiš |
| 3. | podiči |
| množina | |
| 1. | podičimo |
| 2. | podičite |
| 3. | podiče |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | podičit ću |
| 2. | podičit ćeš |
| 3. | podičit će |
| množina | |
| 1. | podičit ćemo |
| 2. | podičit ćete |
| 3. | podičit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | podičih |
| 2. | podiči |
| 3. | podiči |
| množina | |
| 1. | podičismo |
| 2. | podičiste |
| 3. | podičiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | podičio sam |
| 2. | podičio si |
| 3. | podičio je |
| množina | |
| 1. | podičili smo |
| 2. | podičili ste |
| 3. | podičili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam podičio |
| 2. | bio si podičio |
| 3. | bio je podičio |
| množina | |
| 1. | bili smo podičili |
| 2. | bili ste podičili |
| 3. | bili su podičili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | podiči |
| množina | |
| 1. | podičimo |
| 2. | podičite |
| glagolski prilog prošli | |
| podičivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| podičio, podičila, podičilo | |
| podičili, podičile, podičila | |
Definicija
pokazati ponos kojemu je uzrok tko ili što [podičiti se uspjehom]; pohvaliti se
Etimologija
✧ po- + v. díka
