polúpati
polúpati (što) svrš. 〈prez. pòlūpām, pril. pr. -āvši, prid. trp. pòlūpān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| polupati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | polupam |
| 2. | polupaš |
| 3. | polupa |
| množina | |
| 1. | polupamo |
| 2. | polupate |
| 3. | polupaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | polupat ću |
| 2. | polupat ćeš |
| 3. | polupat će |
| množina | |
| 1. | polupat ćemo |
| 2. | polupat ćete |
| 3. | polupat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | polupah |
| 2. | polupa |
| 3. | polupa |
| množina | |
| 1. | polupasmo |
| 2. | polupaste |
| 3. | polupaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | polupao sam |
| 2. | polupao si |
| 3. | polupao je |
| množina | |
| 1. | polupali smo |
| 2. | polupali ste |
| 3. | polupali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam polupao |
| 2. | bio si polupao |
| 3. | bio je polupao |
| množina | |
| 1. | bili smo polupali |
| 2. | bili ste polupali |
| 3. | bili su polupali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | polupaj |
| množina | |
| 1. | polupajmo |
| 2. | polupajte |
| glagolski prilog prošli | |
| polupavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| polupao, polupala, polupalo | |
| polupali, polupale, polupala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| polupan, polupana, polupano | |
| polupani, polupane, polupana | |
Definicija
razg. razbiti
