pòhitati
pòhitati () svrš. 〈prez. -ām, pril. pr. -āvši, prid. rad. pòhitao〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| pohitati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | pohitam |
| 2. | pohitaš |
| 3. | pohita |
| množina | |
| 1. | pohitamo |
| 2. | pohitate |
| 3. | pohitaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | pohitat ću |
| 2. | pohitat ćeš |
| 3. | pohitat će |
| množina | |
| 1. | pohitat ćemo |
| 2. | pohitat ćete |
| 3. | pohitat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | pohitah |
| 2. | pohita |
| 3. | pohita |
| množina | |
| 1. | pohitasmo |
| 2. | pohitaste |
| 3. | pohitaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | pohitao sam |
| 2. | pohitao si |
| 3. | pohitao je |
| množina | |
| 1. | pohitali smo |
| 2. | pohitali ste |
| 3. | pohitali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam pohitao |
| 2. | bio si pohitao |
| 3. | bio je pohitao |
| množina | |
| 1. | bili smo pohitali |
| 2. | bili ste pohitali |
| 3. | bili su pohitali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | pohitaj |
| množina | |
| 1. | pohitajmo |
| 2. | pohitajte |
| glagolski prilog prošli | |
| pohitavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| pohitao, pohitala, pohitalo | |
| pohitali, pohitale, pohitala | |
Definicija
požuriti, usp. hȉtati2
Etimologija
✧ po- + v. hitati2
