pòpucati
pòpucati () svrš. 〈prez. -ām, pril. pr. -āvši, prid. trp. pòpucān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| popucati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | popucam |
| 2. | popucaš |
| 3. | popuca |
| množina | |
| 1. | popucamo |
| 2. | popucate |
| 3. | popucaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | popucat ću |
| 2. | popucat ćeš |
| 3. | popucat će |
| množina | |
| 1. | popucat ćemo |
| 2. | popucat ćete |
| 3. | popucat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | popucah |
| 2. | popuca |
| 3. | popuca |
| množina | |
| 1. | popucasmo |
| 2. | popucaste |
| 3. | popucaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | popucao sam |
| 2. | popucao si |
| 3. | popucao je |
| množina | |
| 1. | popucali smo |
| 2. | popucali ste |
| 3. | popucali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam popucao |
| 2. | bio si popucao |
| 3. | bio je popucao |
| množina | |
| 1. | bili smo popucali |
| 2. | bili ste popucali |
| 3. | bili su popucali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | popucaj |
| množina | |
| 1. | popucajmo |
| 2. | popucajte |
| glagolski prilog prošli | |
| popucavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| popucao, popucala, popucalo | |
| popucali, popucale, popucala | |
Definicija
zadobiti, imati na sve strane pukotine
Etimologija
✧ po- + v. pucati1
