potkòvati
potkòvati (se, koga, što) svrš. 〈prez. pòtkujēm (se), pril. pr. -āvši (se), imp. pòtkūj (se), prid. trp. pȍtkovān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| potkovati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | potkujem |
| 2. | potkuješ |
| 3. | potkuje |
| množina | |
| 1. | potkujemo |
| 2. | potkujete |
| 3. | potkuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | potkovat ću |
| 2. | potkovat ćeš |
| 3. | potkovat će |
| množina | |
| 1. | potkovat ćemo |
| 2. | potkovat ćete |
| 3. | potkovat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | potkovah |
| 2. | potkova |
| 3. | potkova |
| množina | |
| 1. | potkovasmo |
| 2. | potkovaste |
| 3. | potkovaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | potkovao sam |
| 2. | potkovao si |
| 3. | potkovao je |
| množina | |
| 1. | potkovali smo |
| 2. | potkovali ste |
| 3. | potkovali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam potkovao |
| 2. | bio si potkovao |
| 3. | bio je potkovao |
| množina | |
| 1. | bili smo potkovali |
| 2. | bili ste potkovali |
| 3. | bili su potkovali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | potkuj |
| množina | |
| 1. | potkujmo |
| 2. | potkujte |
| glagolski prilog prošli | |
| potkovavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| potkovao, potkovala, potkovalo | |
| potkovali, potkovale, potkovala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| potkovan, potkovana, potkovano | |
| potkovani, potkovane, potkovana | |
Definicija
| 1. | prikovati, prikucati potkovu |
| 2. | pren. steći znanje, iskustvo |
| 3. | (koga) pov. jez. knjiž. udariti kome za kaznu batine po tabanima, za kaznu izbatinati po tabanima |
Frazeologija
⃟ i vraga bi potkovao neobično je vješt i snalažljiv;
potkovati opanke napakostiti, nauditi
potkovati opanke napakostiti, nauditi
Onomastika
♦ pr. (prema zanimanju, nadimačka i etnici): Pòtkovac (Podravska Slatina, Slavonija), Pòtkōvčić (Ðurđevac, Grubišno Polje), Pòtković (Varaždin, Ivanić Grad)
Etimologija
✧ pod-1 + v. kovati
