pošumljívati
pošumljívati (pošumljávati) nesvrš. 〈prez. pošùmljujēm, pril. sad. pošùmljujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| pošumljivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | pošumljujem |
| 2. | pošumljuješ |
| 3. | pošumljuje |
| množina | |
| 1. | pošumljujemo |
| 2. | pošumljujete |
| 3. | pošumljuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | pošumljivat ću |
| 2. | pošumljivat ćeš |
| 3. | pošumljivat će |
| množina | |
| 1. | pošumljivat ćemo |
| 2. | pošumljivat ćete |
| 3. | pošumljivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | pošumljivah |
| 2. | pošumljivaše |
| 3. | pošumljivaše |
| množina | |
| 1. | pošumljivasmo |
| 2. | pošumljivaste |
| 3. | pošumljivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | pošumljivao sam |
| 2. | pošumljivao si |
| 3. | pošumljivao je |
| množina | |
| 1. | pošumljivali smo |
| 2. | pošumljivali ste |
| 3. | pošumljivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam pošumljivao |
| 2. | bio si pošumljivao |
| 3. | bio je pošumljivao |
| množina | |
| 1. | bili smo pošumljivali |
| 2. | bili ste pošumljivali |
| 3. | bili su pošumljivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | pošumljuj |
| množina | |
| 1. | pošumljujmo |
| 2. | pošumljujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| pošumljujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| pošumljivao, pošumljivala, pošumljivalo | |
| pošumljivali, pošumljivale, pošumljivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| pošumljivan, pošumljivana, pošumljivano | |
| pošumljivani, pošumljivane, pošumljivana | |
Etimologija
✧ vidi pòšumiti
