pridáviti
pridáviti svrš. 〈prez. prìdāvīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. prīdavljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| pridaviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | pridavim |
| 2. | pridaviš |
| 3. | pridavi |
| množina | |
| 1. | pridavimo |
| 2. | pridavite |
| 3. | pridave |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | pridavit ću |
| 2. | pridavit ćeš |
| 3. | pridavit će |
| množina | |
| 1. | pridavit ćemo |
| 2. | pridavit ćete |
| 3. | pridavit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | pridavih |
| 2. | pridavi |
| 3. | pridavi |
| množina | |
| 1. | pridavismo |
| 2. | pridaviste |
| 3. | pridaviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | pridavio sam |
| 2. | pridavio si |
| 3. | pridavio je |
| množina | |
| 1. | pridavili smo |
| 2. | pridavili ste |
| 3. | pridavili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam pridavio |
| 2. | bio si pridavio |
| 3. | bio je pridavio |
| množina | |
| 1. | bili smo pridavili |
| 2. | bili ste pridavili |
| 3. | bili su pridavili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | pridavi |
| množina | |
| 1. | pridavimo |
| 2. | pridavite |
| glagolski prilog prošli | |
| pridavivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| pridavio, pridavila, pridavilo | |
| pridavili, pridavile, pridavila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| pridavljen, pridavljena, pridavljeno | |
| pridavljeni, pridavljene, pridavljena | |
Definicija
| 1. | a. ubiti davljenjem; ugušiti, udaviti, zadaviti b. zamalo koga ubiti daveći ga |
| 2. | (koga, što) pren. a. potisnuti, prigušiti b. dosađivati kome, izluđivati koga pričom, ponašanjem i sl. |
Etimologija
✧ pri- + v. daviti
