normírati
normírati dv. 〈prez. nòrmīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| normirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | normiram |
| 2. | normiraš |
| 3. | normira |
| množina | |
| 1. | normiramo |
| 2. | normirate |
| 3. | normiraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | normirat ću |
| 2. | normirat ćeš |
| 3. | normirat će |
| množina | |
| 1. | normirat ćemo |
| 2. | normirat ćete |
| 3. | normirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | normirah |
| 2. | normiraše |
| 3. | normiraše |
| množina | |
| 1. | normirasmo |
| 2. | normiraste |
| 3. | normirahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | normirah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | normirao sam |
| 2. | normirao si |
| 3. | normirao je |
| množina | |
| 1. | normirali smo |
| 2. | normirali ste |
| 3. | normirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam normirao |
| 2. | bio si normirao |
| 3. | bio je normirao |
| množina | |
| 1. | bili smo normirali |
| 2. | bili ste normirali |
| 3. | bili su normirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | normiraj |
| množina | |
| 1. | normirajmo |
| 2. | normirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| normirajući | |
| glagolski prilog prošli | |
| normiravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| normirao, normirala, normiralo | |
| normirali, normirale, normirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| normiran, normirana, normirano | |
| normirani, normirane, normirana | |
Definicija
postaviti/postavljati normu, odrediti/određivati propis; propisati/propisivati
Etimologija
✧ vidi nȏrma
