obezvređívati
obezvređívati (koga, što) nesvrš. 〈prez. obezvrèđujēm, pril. sad. obezvrèđujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| obezvređivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | obezvređujem |
| 2. | obezvređuješ |
| 3. | obezvređuje |
| množina | |
| 1. | obezvređujemo |
| 2. | obezvređujete |
| 3. | obezvređuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | obezvređivat ću |
| 2. | obezvređivat ćeš |
| 3. | obezvređivat će |
| množina | |
| 1. | obezvređivat ćemo |
| 2. | obezvređivat ćete |
| 3. | obezvređivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | obezvređivah |
| 2. | obezvređivaše |
| 3. | obezvređivaše |
| množina | |
| 1. | obezvređivasmo |
| 2. | obezvređivaste |
| 3. | obezvređivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | obezvređivao sam |
| 2. | obezvređivao si |
| 3. | obezvređivao je |
| množina | |
| 1. | obezvređivali smo |
| 2. | obezvređivali ste |
| 3. | obezvređivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam obezvređivao |
| 2. | bio si obezvređivao |
| 3. | bio je obezvređivao |
| množina | |
| 1. | bili smo obezvređivali |
| 2. | bili ste obezvređivali |
| 3. | bili su obezvređivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | obezvređuj |
| množina | |
| 1. | obezvređujmo |
| 2. | obezvređujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| obezvređujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| obezvređivao, obezvređivala, obezvređivalo | |
| obezvređivali, obezvređivale, obezvređivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| obezvređivan, obezvređivana, obezvređivano | |
| obezvređivani, obezvređivane, obezvređivana | |
Etimologija
✧ vidi obezvrijéditi
