odnarođívati
odnarođívati (koga, što, se) nesvrš. 〈prez. odnaròđujēm (se), pril. sad. odnaròđujūći (se), gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| odnarođivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | odnarođujem |
| 2. | odnarođuješ |
| 3. | odnarođuje |
| množina | |
| 1. | odnarođujemo |
| 2. | odnarođujete |
| 3. | odnarođuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | odnarođivat ću |
| 2. | odnarođivat ćeš |
| 3. | odnarođivat će |
| množina | |
| 1. | odnarođivat ćemo |
| 2. | odnarođivat ćete |
| 3. | odnarođivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | odnarođivah |
| 2. | odnarođivaše |
| 3. | odnarođivaše |
| množina | |
| 1. | odnarođivasmo |
| 2. | odnarođivaste |
| 3. | odnarođivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | odnarođivao sam |
| 2. | odnarođivao si |
| 3. | odnarođivao je |
| množina | |
| 1. | odnarođivali smo |
| 2. | odnarođivali ste |
| 3. | odnarođivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam odnarođivao |
| 2. | bio si odnarođivao |
| 3. | bio je odnarođivao |
| množina | |
| 1. | bili smo odnarođivali |
| 2. | bili ste odnarođivali |
| 3. | bili su odnarođivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | odnarođuj |
| množina | |
| 1. | odnarođujmo |
| 2. | odnarođujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| odnarođujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| odnarođivao, odnarođivala, odnarođivalo | |
| odnarođivali, odnarođivale, odnarođivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| odnarođivan, odnarođivana, odnarođivano | |
| odnarođivani, odnarođivane, odnarođivana | |
Etimologija
✧ vidi odnároditi
