odnároditi
odnároditi (koga, što, se) svrš. 〈prez. -īm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. odnárođen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| odnaroditi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | odnarodim |
| 2. | odnarodiš |
| 3. | odnarodi |
| množina | |
| 1. | odnarodimo |
| 2. | odnarodite |
| 3. | odnarode |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | odnarodit ću |
| 2. | odnarodit ćeš |
| 3. | odnarodit će |
| množina | |
| 1. | odnarodit ćemo |
| 2. | odnarodit ćete |
| 3. | odnarodit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | odnarodih |
| 2. | odnarodi |
| 3. | odnarodi |
| množina | |
| 1. | odnarodismo |
| 2. | odnarodiste |
| 3. | odnarodiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | odnarodio sam |
| 2. | odnarodio si |
| 3. | odnarodio je |
| množina | |
| 1. | odnarodili smo |
| 2. | odnarodili ste |
| 3. | odnarodili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam odnarodio |
| 2. | bio si odnarodio |
| 3. | bio je odnarodio |
| množina | |
| 1. | bili smo odnarodili |
| 2. | bili ste odnarodili |
| 3. | bili su odnarodili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | odnarodi |
| množina | |
| 1. | odnarodimo |
| 2. | odnarodite |
| glagolski prilog prošli | |
| odnarodivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| odnarodio, odnarodila, odnarodilo | |
| odnarodili, odnarodile, odnarodila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| odnarođen, odnarođena, odnarođeno | |
| odnarođeni, odnarođene, odnarođena | |
Definicija
| 1. | otuđiti koga od njegova naroda |
| 2. | otuđiti narod od sebe |
| 3. | (se) otuđiti se od naroda |
Etimologija
✧ od- (ot-) + v. narod
