obujmljívati
obujmljívati (koga, što) nesvrš. 〈prez. obùjmljujēm, pril. sad. obùjmljujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| obujmljivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | obujmljujem |
| 2. | obujmljuješ |
| 3. | obujmljuje |
| množina | |
| 1. | obujmljujemo |
| 2. | obujmljujete |
| 3. | obujmljuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | obujmljivat ću |
| 2. | obujmljivat ćeš |
| 3. | obujmljivat će |
| množina | |
| 1. | obujmljivat ćemo |
| 2. | obujmljivat ćete |
| 3. | obujmljivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | obujmljivah |
| 2. | obujmljivaše |
| 3. | obujmljivaše |
| množina | |
| 1. | obujmljivasmo |
| 2. | obujmljivaste |
| 3. | obujmljivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | obujmljivao sam |
| 2. | obujmljivao si |
| 3. | obujmljivao je |
| množina | |
| 1. | obujmljivali smo |
| 2. | obujmljivali ste |
| 3. | obujmljivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam obujmljivao |
| 2. | bio si obujmljivao |
| 3. | bio je obujmljivao |
| množina | |
| 1. | bili smo obujmljivali |
| 2. | bili ste obujmljivali |
| 3. | bili su obujmljivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | obujmljuj |
| množina | |
| 1. | obujmljujmo |
| 2. | obujmljujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| obujmljujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| obujmljivao, obujmljivala, obujmljivalo | |
| obujmljivali, obujmljivale, obujmljivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| obujmljivan, obujmljivana, obujmljivano | |
| obujmljivani, obujmljivane, obujmljivana | |
Etimologija
✧ vidi obújam
