odjavljívati
odjavljívati (što, se) nesvrš. 〈prez. odjàvljujēm (se), pril. sad. odjàvljujūći (se), gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| odjavljivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | odjavljujem |
| 2. | odjavljuješ |
| 3. | odjavljuje |
| množina | |
| 1. | odjavljujemo |
| 2. | odjavljujete |
| 3. | odjavljuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | odjavljivat ću |
| 2. | odjavljivat ćeš |
| 3. | odjavljivat će |
| množina | |
| 1. | odjavljivat ćemo |
| 2. | odjavljivat ćete |
| 3. | odjavljivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | odjavljivah |
| 2. | odjavljivaše |
| 3. | odjavljivaše |
| množina | |
| 1. | odjavljivasmo |
| 2. | odjavljivaste |
| 3. | odjavljivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | odjavljivao sam |
| 2. | odjavljivao si |
| 3. | odjavljivao je |
| množina | |
| 1. | odjavljivali smo |
| 2. | odjavljivali ste |
| 3. | odjavljivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam odjavljivao |
| 2. | bio si odjavljivao |
| 3. | bio je odjavljivao |
| množina | |
| 1. | bili smo odjavljivali |
| 2. | bili ste odjavljivali |
| 3. | bili su odjavljivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | odjavljuj |
| množina | |
| 1. | odjavljujmo |
| 2. | odjavljujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| odjavljujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| odjavljivao, odjavljivala, odjavljivalo | |
| odjavljivali, odjavljivale, odjavljivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| odjavljivan, odjavljivana, odjavljivano | |
| odjavljivani, odjavljivane, odjavljivana | |
Etimologija
✧ vidi odjáviti
