odvòditi
odvòditi (koga, što) nesvrš. 〈prez. òdvodīm, pril. sad. òdvodēći, gl. im. òdvođēnje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| odvoditi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | odvodim |
| 2. | odvodiš |
| 3. | odvodi |
| množina | |
| 1. | odvodimo |
| 2. | odvodite |
| 3. | odvode |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | odvodit ću |
| 2. | odvodit ćeš |
| 3. | odvodit će |
| množina | |
| 1. | odvodit ćemo |
| 2. | odvodit ćete |
| 3. | odvodit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | odvođah |
| 2. | odvođaše |
| 3. | odvođaše |
| množina | |
| 1. | odvođasmo |
| 2. | odvođaste |
| 3. | odvođahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | odvodio sam |
| 2. | odvodio si |
| 3. | odvodio je |
| množina | |
| 1. | odvodili smo |
| 2. | odvodili ste |
| 3. | odvodili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam odvodio |
| 2. | bio si odvodio |
| 3. | bio je odvodio |
| množina | |
| 1. | bili smo odvodili |
| 2. | bili ste odvodili |
| 3. | bili su odvodili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | odvodi |
| množina | |
| 1. | odvodimo |
| 2. | odvodite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| odvodeći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| odvodio, odvodila, odvodilo | |
| odvodili, odvodile, odvodila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| odvođen, odvođena, odvođeno | |
| odvođeni, odvođene, odvođena | |
Etimologija
✧ od- (ot-) + v. voditi
